Mr. Turtle and I

Προχωράω στον χωματόδρομο, εκείνον το βολικά έρημο που βρίσκεται μερικά λεπτά μακριά από το σπίτι μου, και επειδή βρίσκομαι αρκετά μακριά από κατοικήσιμη περιοχή και το μόνο κτήριο είναι μέρος συγκέντρωσης Ιεχωβάδων, μιλάω μόνη στον εαυτό μου. Περνάει η μισή ώρα που κάνω για να φτάσω στο τέλος του δρόμου και στην επιστροφή μου, κάπου στην μέση της ασφαλτοπετροχωματολουλουδιοπεριοχής που βρίσκεται μπροστά μου (άκουσα τώρα τελευταία πως δεν είμαι αρκετά περιγραφική),  βλέπω κάτι μικρό να κινείτε and yes, this is what she said. Συνεχίζω να περπατάω και όσο φτάνω πιο κοντά, γιατί φυσικά εγώ ποτέ δεν τα παρατάω, το μικρό κάτι παίρνει μορφή τεράστιας αράχνης. Δεν κάνω πλάκα. Φοράω τα γυαλιά μου, έχω καθαρή όραση, αλλά η καταραμένη μαύρη σιλουέτα (πςςς, ο Πικάσο των λέξεων) μοιάζει με αράχνη. Legit. Έχοντας κατά νου πως ακόμα και αν βρεθώ αντιμέτωπη με κάποια μικρή, αρχίζω τα ζίου ζίτσου, κίτσου και μήτσου, νιώθω την ανάγκη να ξεκουμπιστώ από εκεί πέρα, ακόμα και αν χρειαστεί να βανδαλίσω χωράφια καλαμποκιού, έχοντας κάποιον αγρότη να με κυνηγάει με ντουφέκι Μέσα σε όλα αυτά, η τεράστια αράχνη δεν είναι αράχνη, αλλά χελώνα που κάνει τη βόλτα της.

Η χελώνα προχωράει καμαρωτή καμαρωτή, full speed ahead, και δεν φαίνεται να φοβάται, μέχρι που φτάνω αρκετά κοντά της. Δεν την πειράζω, δεν με πειράζει, αλλά σταματάει να κουνιέται. Πάει να βάλει stealth mode αλλά δεν κρύβεται στο καβούκι της. Με κοιτάει στα μάτια. Την κοιτάω στα πόδια. Απομακρύνομαι αρκετά για να την δω να συνεχίζει το ταξίδι της. Της κάνω thumbs up. Εκείνη δεν μου κάνει τίποτα. Αγενής.

Έχοντας στο μυαλό μου τους Avengers και χωρίς να έχει καμία σχέση αυτό με την υπόλοιπη συνέχεια του κειμένου, επειδή τις τελευταίες ημέρες ο κύριος Stark και η υπόλοιπη παρέα είναι συνέχεια στο μυαλό μου (+ έχοντας δει την μισή ταινία μέσω του Tumblr από τα πολλά gif), σκέφτηκα πως ίσως πάρω τη χελώνα σε κάποιον κινηματογράφο, την βάλω μπροστά στο ταμείο, την αφήσω εκεί να τους κοιτάξει όλους με το θανατηφόρο βλέμμα της, και να μπω δωρέαν.

“I’m a turtleeee….. Tuuuuuurttle…. TUUUUUUUUUUUURTTTLEEEE.”

Μμμ…

Τέλος πάντων, συνεχίζοντας την τρελή ανάρτηση και μιας και είναι επίκαιρο θέμα… έρχεται το καλοκαίρι!!!!1111ONE!11ONE. Καιρός να βγάλουμε έξω τις κορμάρες στις παραλίες και να γίνουμε λόγος της Χρυσής Αυγής να μας κυνηγήσει;! Εεε;! Όχι. Σκοπεύω να περάσω το καλοκαίρι του ’12 μέσα στο σπίτι μου, να βλέπω ταινίες, και να πορώνομαι με σειρές που θα έπρεπε να τελειώνω την κάθε season μέσα σε μήνα, αλλά σε τρεις ημέρες είμαι έτοιμη. Επίσης, θα σκέφτομαι πως οι ημέρες περνάνε γρήγορα και σε λίγο καιρό αρχίζουν πάλι τα σχολεία. Και όταν τα σχολεία ανοίξουν πάλι, θα σκεφτώ πως HEY, MOTHERFUCKING HEY, IT WAS TWO FREAKING MONTHS AND I WASTED BOTH OF THEM. Αλλά όλα καλά. Αυτό γίνεται κάθε καλοκαίρι και έχουμε και εξετάσεις, οπότε ας δούμε αν περάσουμε την τάξη πρώτα (θα την περάσω… αλήθεια…). Επί του τούτου και του τέτοιου, νομίζω πως ο καιρός είναι πολύ ζεστός και όχι, δεν με ενδιαφέρει πως φτάσαμε Μάιο και σε λίγο έρχεται το καλοκαίρι. Δεν με ενδιαφέρει καν πως το καλοκαίρι πρέπει να είναι καλό-καίρι. Η πολύ ζέστη είναι χάλια. Το πολύ κρύο είναι χάλια. Χρειάζομαι μέση θερμοκρασία και το προσωπικό ψυγείο μου, εκείνο που κρύβομαι σε δύσκολες καταστάσεις και το παίζω καρώτο, χάλασε.

Θα σταματήσω τώρα, γιατί κατέληξα στην παρακμιακή γωνιά του Youtube από τις πολλές αλλαγές τυχαίων τραγουδιών, εκείνη που έχει μέσα dollar signs και σκυλιά (uhhh, look who’s trying to be funny and smart).