Badabum

Είσαι μία μικρή πεταλουδίτσα που θα αφήσει το στίγμα της στον κόσμο. Βαριέμαι να διαβάσω Χημεία. Ξέρεις, εκείνη την πάχνη που αφήνουν τα σκασμένα στο χέρι σου όταν τυχαίνεις να τα πιάσεις στα δάχτυλά σου; Τέτοια. Αλλά σε μεγαλύτερες  ποσότητες, χωρίς να κολλάει. Χωρίς κανείς να σου βγάλει τα μικρά, λαμπερά φτερά, επειδή έτσι του ήρθε. Βαριέμαι να διαβάσω Χημεία. Και θα έχεις μεγάλα όνειρα. Θα καταφέρεις τόσα πολλά, που όλοι θα μιλάνε για εσένα και όσα πέτυχες. Μπορεί να φτάσεις μέχρι και τον Λευκό Οίκο, να κάνεις παρέα με τον Obama και να συζητήσετε για τις πολιτικές εξελίξεις στη California. Βαριέμαι να διαβάσω Χημεία. Να τον ρωτήσεις αν όντως ο Arnold είναι τόσο τρομακτικός όσο και στο Exterminator και αν σκοπεύει να γυρίσει στη Χόλιγουντ Μπίζνα. 

Πέρα από αυτά τα σοφά λόγια, δώρα of my super procrastinating abilities that have yet to stop amusing me, δεν υπάρχει περίπτωση να διαβάσω Χημεία. Δηλαδή, προσπαθώ και όλα αυτά που με κάνουν άξιο παιδί και παλικάρι, αλλά τα θετικά δεν τα έχω. Και να πεις πως έχει θεωρία μέσα; Nooooo. Ασκήσεις, μάζες, περιεκτικότητα, πόσο %.... αριθμούς. Φυσική, μία από τα ίδια. Με τον μαθηματικό δεν υπάρχει πρόβλημα πλέον, το ξέρει πως δεν γίνεται να φέρω το μυαλό μου σε τέτοια θέση ώστε να λύσω έστω μία απλή εξίσωση που σε ρωτάει για το ποια είναι η περίμετρος ενός δεκαπενταμελούς τετραγώνου (…), ενώ σου έχει το σχήμα ενός τραπεζίου. Ή έτσι φαίνονται σε εμένα. Δεν είμαι σίγουρη. Αλλάααα, στα υπόλοιπα, θα ζωγραφίσω. Και περιμένω τα αγγλικά (τελευταίο μάθημα, το ξεσταύρι μου μέσα), να πάω χωρίς να έχω ανοίξει βιβλίο ή να έχω γενικά την φετινή ύλη και να φωνάξω “BITCHES, THAT’S MY THING,” με το μεγαλύτερο ποσοστό να μην με καταλάβει. Τώρα, ιστορία λίγο θα κολλήσουμε και βιολογία (άκουγες που έλεγα σε προηγούμενη ανάρτηση του Μαρτίου πως είναι η χαρά μου τέτοια μαθήματα, αλλά αυτά τα έλεγα όσο είχαμε ακόμα μαθήματα… είμαι σαν τους μεθυσμένους μέσα σε ένα δωμάτιο αντιαλκοολικούς), γιατί φοβάμαι πως θα μπερδέψω τις νευρικές ώσεις με τον Μέγα Αλέξανδρο… Όχι ότι έχουν κάτι κοινό.

Μετά party στις 19 Ιουνίου που δεν θα υπάρχει διάβασμα για δύο μήνες, επειδή τώρα σκοτώνομαι στο διάβασμα, και μετά Σεπτέμβρης με νέα φροντιστήρια, και έναν καθηγητή που θα τα παρατήσει να μου κάνει ιδιαίτερα, επειδή δεν μ’ αρέσει η αρχαία ελληνική γραμματική, αλλά είμαι αναγκασμένη να την μάθω, αλλιώς δεν με βλέπω να περνάω πουθενά δύο χρόνια αργότερα.

Άλλη μία άχρηστη ανάρτηση για την επίσης άχρηστη ζωή μου έφτασε στο τέλος της.

Γενικά,