Dream A Little Dream Of Me

Είδα όνειρο. Ήμουν μέσα σε μια μεγάλη αυλή, και γύρω-γύρω υπήρχαν κάτι ανανάδες πάνω σε μηλιές και πάνω από αυτά τα δέντρα υπήρχαν κληματαριές με κάτι αλεπούδες να κρατάνε σήματα τύπου “Δεν τα έπιασα, και σκοπεύω να τα κάνω κρεμαστάρια”. Κάποια στιγμή πρόσεξα πως στη μέση του όλου χώρου υπήρχε ένα ξύλινο κυκλικό τραπέζι και πάνω στο τραπέζι υπήρχε το βιβλίο της βιολογίας μου, μόνο που αντί να έχει φωτογραφία των αιμοπεταλίων και την γνωστή δημιουργία του Μιχελάγγελου με τον γυμνό τύπο να κοιτάει σνομπάρικα τον Θεό, όσο προσπαθούν να αλληλοπιαστούν με τις άκρες των δαχτύλων τους, ενώ κάτι αγγελάκια κρατάνε τον Μεγάλο, για να μην πέσει από το κόκκινο ιπτάμενο χαλί που είχε την φαεινή ιδέα να ανέβει (Η Δημιουργία Του Αδάμ, για όσους είναι της τέχνης), ε… σε εμένα είχε δύο ισπανικές σημαίες και το σύνθημα Viva La Evolution και έναν πίθηκο αντί τη φάτσα Che Guevara. Ύστερα εμφανίστηκαν κάτι παλιοί μου εχθροί που αναγκαζόμασταν να είμαστε στην ίδια τάξη συμμαθητές και μου είπαν στο αυριανό διαγώνισμα Βιολογίας θα πέσει η πολυθεωρική αντιμετώπιση της σκόνης μέσα σε βολβούς μεσοκυττάριας ουσίας, και όχι ότι ξέρω τι είναι αυτό, αλλά είμαι πολύ σίγουρη ότι στην φετινή Βιολογία, δεν έχουμε κάνει κάτι τέτοιο. Ή ότι γενικά υπάρχει τέτοια πρόταση στην ιστορία του κόσμου.

Μετά το όνειρο άλλαξε εντελώς, έγινε περισσότερο λογικό, περισσότερο καθημερινό. Έψαχνα τα ακουστικά μου, εκείνα που στο πιο δυνατό τους ακούγονται στο πιο χαμηλό οποιασδήποτε άλλης εταιρίας, για να τα συνδέσω στο κινητό μου, που το μόνο τραγούδι που παίζει χωρίς να μου βγάζει ΜΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΤΥΠΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ είναι το Moves Like Jagger από τους Maroon πέντε, με αποτέλεσμα να έχω πλέον φτιάξει ολόκληρη χορογραφία στο μυαλό μου για το συγκεκριμένο άκουσμα. Επειδή συνήθως το πρώτο μέρος που αφήνω οποιοδήποτε καλώδιο είναι το κομοδίνο μου, έχω καταλήξει να έχω φορτιστές της Motorola, LG, και Nokia, όλους στο ίδιο μέρος (ενώ έχω κινητό Samsung) και έτσι, όταν θέλω κάτι – πχ τα ακουστικά – δεν θα το βρω. Γιατί όλα είναι μπερδεμένα και ο μόνος τρόπος είναι να κόψεις κάτι μέσα στον χαμό, και ας το παραδεχτούμε, με την δική μου τύχη, θα είναι ακριβώς αυτό που έψαχνα. Οπότε άρχισα να ξεμπλέκω. Δέκα λεπτά αργότερα, το κινητό με περίμενε ακόμα, και  τα ακουστικά ήταν μπερδεμένα μέσα στα χέρια μου, αλλά καλά νέα! Είχα βρει τον χαλασμένο φορτιστή της Motorola που έψαχνα στην πραγματική ζωή εδώ και τρία χρόνια. Κατόπιν, το κινητό άρχιζε να παίζει μουσική μόνο του και όχι το I’VE GOT DA MOVES LIKA JAGGAH, αλλά το Starships της Nicki Minaj. Κάπου εκεί ξύπνησα, γιατί φοβήθηκα πως θα αρχίσω να το τραγουδάω ολόκληρη την ημέρα, ενώ έπρεπε να γνωρίζω για την νευρική οδό και το μυοκάρδιο.