(πάτα την, να δεις μεγαλεία που σου δίνω)
Ο ΖΕΥΣ, ΠΑΤΕΡΑΣ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΘΝΗΤΩΝ, σχετικά σπουδαιότερος από τα παραπάνω δύο είδη, είχε αποφασίσει καιρό τώρα να αλλάξει το όνομά του σε Δίας Παπαδόπουλος γιατί πρώτον, τα ονόματα από δέλτα του έκοβαν χρόνια στις νέες συναντήσεις που είχε με μικρές κοπελίτσες, και δεύτερον, το συγκεκριμένο επώνυμο ήταν καλύτερη επιλογή από το Παπαδημητρακόπουλος που του είχε προτείνει αρχικά ο Ήφαιστος. Και ο Ήφαιστος, αν και είχε μερικές ακόμα ιδέες για την ριζική αλλαγή που σκόπευε να πραγματοποιήσει ο πατέρας και αφεντικό του, δεν είπε την πραγματική του γνώμη πάνω στο θέμα, καθώς την τελευταία φορά που το έκανε, κατέληξε να φτιάχνει σιδερένια προφυλακτικά για τον Δία, αφού δεν ήθελε κανένας θεός στον Όλυμπο να εμφανιστεί κάποιος νέος Ηρακλής και αρχίσει να σκοτώνει όλα τα λιοντάρια της περιοχής. Οι θεοί λάτρευαν τα λιοντάρια και ο Ήφαιστος μισούσε τις αμήχανες καταστάσεις, όπως να ασχοληθεί με την ερωτική ζωή του πατέρα του.
Επίσης, η Ήρα είχε κάνει πολλά παράπονα στον Δία, όσον αναφορά τις ιδιότητες που κατείχε ως θεός, αφού ήταν της γνώμης –και σωστά έκανε– πως δεν έπρεπε ο μεγαλύτερος πηδήκουλας στην ιστορία των αθανάτων να θεωρείται ρυθμιστής της ηθικής τάξης του κόσμου, ή προστάτης της οικογένειας. Γιατί προφανώς, πέρα από το ότι τον είχε χάσει αυτόν τον ρόλο καιρό τώρα, ο Δίας από την γέννηση του θηλυκού φύλου, σταμάτησε να λειτουργεί με το πάνω κεφάλι και πήρε ρόλο περισσότερο ανθρώπινο απ΄ ότι θα περίμενε κανείς, γιατί όπως έμαθε η Αφροδίτη, ερωμένη του Άρη αλλά κατά τα άλλα πιστή σύζυγος του Ήφαιστου, οι άντρες στην Γη είχαν ξεχάσει τι πάει να πει λογική σκέψη και εγκέφαλος, αφού το να σκέφτεται κανείς με τον δεύτερο μικρότερο εγκέφαλο που ήταν τοποθετημένος ανάμεσα στα πόδια του, ήταν πιο εύκολο, γρήγορο, χωρίς πόνο ή συναισθήματα όπως αγάπη.
Ο Δίας Παπαδόπουλος, λοιπόν, για να σταματήσει να ακούει τα παράπονα όλων των θεών, που πλέον δεν τα έλεγαν στο πρόσωπο του, αλλά έστελναν τον Ερμή να τα μεταφέρει, αποφάσισε πως έπρεπε να επισκεφτεί ο ίδιος την γη και αυτή τη φορά να μην χρησιμοποιήσει το καλύτερο του χαρτί, τις μεταμορφώσεις, αλλά να παραμείνει στην μορφή ενός σχετικά νέου άντρα που περιέργως, δεν θα κοιμόταν με καμία γυναίκα εκείνο το βράδυ, αλλά θα έκανε μία απλή βόλτα στα δρομάκια κάποιας παλιάς πόλης. Θα προτιμούσε κάπου έξω από την Ελλάδα, παραδείγματος χάρη στην Ιταλία, αλλά το ρωμαϊκό πάνθεον θα του έκοβε κλήση που κυκλοφορούσε χωρίς ταυτότητα για, μάλιστα, μη διαπραγματευτικούς λόγους, και έτσι έμεινε να τριγυρνάει σε ένα νησί της χώρας του, του οποίου νησιού είχε ξεχάσει την ονομασία, ακόμα και αν ο ίδιος του την είχε δώσει.
Συνειδητοποίησα πως αν ο Ζευς όντως κατέβαινε εδώ κάτω, και αν σε οποιαδήποτε περίπτωση με έπιανε η τρέλα και επισκεπτόμουν κάποιο νησί, οι πιθανότητες να τον δω θα ήταν εξίσου μεγάλες όσο το να μην το κάνω, γιατί έχω και το Κάρμα που με κυνηγάει σαν τον κυνηγό το κατσίκι (ναι, είμαι το κατσίκι στην συγκεκριμένη σχέση, δεν μπορώ να δω που υπάρχει το πρόβλημα), και έχω πλέον χάσει τα αυγά, τα πασχάλια και όλα τα συναφή, όσο αναφορά με τα ποσοστά επιτυχίας του να κάνω ή να μην κάνω κάτι. Η συζήτησή μου με τον Δία θα άρχιζε με ερωτήσεις από εμένα προς αυτόν και δεν θέλω σχόλια για το πώς θα καταλάβαινα πως ήταν ο όντως ο θεός Δίας. Είναι πανεύκολο να μυριστείς πηδήκουλα από μέτρα μακρ- ωπ, δικό μου λάθος, αυτό συμβαίνει με όλους τους Έλληνες. Παρόλα αυτά, για να μην βγαίνω και πολύ από το θέμα, θα του έριχνα ερωτήσεις για το κλίμα στον Όλυμπο, πως πάνε οι υπόλοιποι και τι πρέπει να κάνω για να μπορέσω να τους επισκεφτώ.
Μην ακούω έξυπνες ιδέες τύπου «αμβροσία» κλπ, ξέρω ήδη πως είναι πιο εύκολο να βρω LSD από τον γείτονα, παρά να ψάξω για αμβροσία.
Τελευταία ερώτησή μου στον Δία Παπαδόπουλο θα ήταν ποιο πιστεύει ότι είναι το νόημα της ζωής και εκείνος θα μου έλεγε, «Πάτα 42 στο Google, θα στο βγάλει», γιατί όταν δεν την πέφτει σε γυναίκες, δεν σπάει τα νεύρα των θεών και δεν κάνει συνομιλίες με Καρμαχτυπημένες κοπέλες σαν εμένα, καίγεται στο World Of Warcraft και στα chat rooms με παντρεμένες ημίθεες γυναίκες/Κένταυρους που ψάχνουν το άλλο τους μισό (κυριολεκτικά). Δεν θέλω να πω πως το 2012 μπήκε με μαστουρωμένες διαθέσεις, αλλά από το παραπάνω κείμενο, αυτό φαίνεται πως έγινε.
