Νεύρααα!

Πάρε, κόσμε, τα τρία μου – την αγάπη, την στοργή και την λατρεία μου.

Αν το μέτρημα που κάνουν οι γονείς από το ένα μέχρι το τρία, για να κάνεις αυτό που θέλουν εκείνη τη στιγμή και όχι αργότερα (είναι ενηλικιωμένα, πεισματάρικα μωρά που ξέρουν να μαγειρεύουν καλά), διαρκούσε στην πραγματικότητα όσο το κάνουνε εκείνοι (έενα... δύο.... δύομιση... δύομιση και κάτι που δεν μετράει για παραπάνω... σου το λέω, θα πάω στο δύο κόμμα έξι και μετά έρχεται το κόμμα εφτά!), ο κόσμος θα ήταν ακόμα στον 12ο αιώνα και θα μετρούσαμε λεπτά  για την στιγμή που επιτέλους θα ακουστεί το τρία. Και όχι ότι γίνεται κάτι με το που λένε γεμάτοι χαρά «Τρία!», σαν να είναι κάποιος μαγικός αριθμός (ας ακούσω σχόλιο για κάτι άλλο με τρία και θα πάρετε την άλλη έκδοση του τίτλου, όλοι σας) που θα κάνει τον τεμπέλη κώλο σου να σταματήσει να είναι περήφανος στα αυτιά. Συνήθως μετά από αυτό περιμένουν λίγο ακόμα και όταν βλέπουν πως συνεχίζεις να τους γράφεις για την ταινία στον υπολογιστή σου, ή τις οκτώ σεζόν που παλεύεις να τελειώσεις σε ένα βράδυ για να είσαι μαζί με τα αμερικανάκια και να μην νιώθεις στην απ’ έξω, μουρμουρίζουν ένα «Καλάαααα, θα δειιιις» (αν στο έγραφαν στο διαδίκτυο, θα σου έβαζαν και ένα ;) για να σε τρομάξουν περισσότερο), κι εσύ μόνο τότε πετάγεσαι, γιατί φοβάσαι πως όταν ‘δεις’, θα είναι πολύ αργά για συγνώμες.

Η άβυσσος σταμάτησε να επιστρέφει τα βλέμματα.

Το σύμπαν δεν θα σε κοιτάξει με το ίδιο μάτι που θα του ρίξεις εσύ. Αν σου έτυχε κάτι κακό, ο κόσμος θα συνεχίσει να έχει τους χαρούμενους ανθρώπους του ανάμεσα σε εκείνους που δεν είχαν καλή ημέρα, πιθανόν σαν εσένα. Οι περισσότεροι δεν θα διπλοκοιτάξουν την ατυχία σου, επειδή πολύ απλά δεν τους ενδιαφέρει και επειδή ξέρουν πως εσύ στην θέση τους, το ίδιο θα έκανες. Δεν βολεύει κανέναν να έχει ενσυναίσθηση με τους γύρους του, εκτός αν υπάρχει συμφέρον. Δεν ζεις μέσα σε ταινία, οπότε μην περιμένεις κάποιον ξένο να σου φτιάξει ξαφνικά την ημέρα, επειδή το χρειάζεσαι. Το ίδιο συμβαίνει και αν εσύ χαρείς για κάτι. Επειδή είδες το φως του παραδείσου και επειδή το αυτοκίνητο έτυχε να μη σε βρέξει με τα λασπόνερα, δεν σημαίνει πως ξαφνικά ολόκληρη η πλατεία θα ξεσπάσει σε χειροκροτήματα, θα αρχίσει αλα μιούζικαλ ένα πολύπλοκο χορευτικό, τραγουδώντας χαρούμενα τραγούδια, κατά την όλη διάρκεια με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη. Ζεις στην Ελλάδα, και όσο ζεις στην Ελλάδα, τα flash mobs του Central Station θα τα βλέπεις στο Youtube και μόνο εκεί (αχ).

Δες ολόκληρους τους τίτλους τέλους, πιθανόν ακολουθούν παρασκήνια ή bonus σκηνή.

Κάθισες δύο ώρες και είδες μία φοβερή ταινία που πιστεύεις ότι άλλαξε ολόκληρό τον κόσμο σου. Όσο βγαίνει από την αίθουσα του κινηματογράφου (ναι, ξέρω, ή όσο κλείνεις το παράθυρο αναπαραγωγής στον υπολογιστή σου και μπαίνεις στο Facebook για να δεις σε πόσους έλειψες αυτά τα εκατόν είκοσι λεπτά), η μόνη σκέψη που έχεις είναι πως τελικά τα πράγματα μπορεί να είναι ή να γίνουν πολύ διαφορετικά ή πως ίσως υπάρχει ελπίδα εκεί έξω και όχι, δεν θα πεθάνεις με εβδομήντα εννιά γάτες να γλύφουν τον χαλαρό ιστό του δέρματός σου (τι; Έτσι ξεκίνησε και η Catwoman). Ισχύει το ίδιο με το προηγούμενο κράξιμο. Δεν θα αλλάξουν πολλά. Δεν θα λάβει e-mail ο Θεός πως είδες την τάδε ταινία, οπότε καλύτερα να στείλει δίπλα σου τα κατάλληλα άτομα, ώστε η ζωή σου να έχει το ίδιο καλός τέλος με την ταινία. Και μη λυπάσαι, σκέψου πως υπάρχουν και οι ταινίες τρόμου, και ο Freddy δεν είναι τόσο τρυφερός σύντροφος…;

Θάνατος στα αυτοlike, εκτός αν πρόκειται για ωραίο τύπο στην φωτογραφία.

Αν η σκύλα που ανεβάζει ανά πέντε λεπτά τι κάνει, με ποιον το κάνει, γιατί δεν το κάνει ή τι πρόκειται να κάνει, κι εσύ συνεχίζεις να βρίζεις εκείνη και οποιαδήποτε παρόμοιά της, βγάλε τον σκασμό. Έχεις την δυνατότητα να διαγράψεις τέτοιες επαφές από τον λογαριασμό σου και να αφήσεις μόνο τις βαθυστόχαστες ψυχές να σου γεμίζουν τα newsfeed σου. Δεν θα παρεξηγηθεί, πιθανόν έχει πάνω από εξακόσιους φίλους που μπορεί επίσης να πρήζει άνετα, οπότε σταμάτα να γίνεσαι κλαψάρικο κοράκι, και κάνε κάτι. Ναι, βαριέσαι να σηκωθείς μέχρι το ψυγείο, αλλά το να κάνεις μερικά παραπάνω κλικ, θα σε σώσει από πόλλές αρνητικές σκέψεις. Στο κάτω-κάτω, εκείνη η αμφιβολία αν πρέπει να απαντήσεις με τάπα ή να το προσπεράσεις, θα έπρεπε να μην υπάρχει πλέον. 

Α, και Ζακενψδσκλγξδσκλγξσμπεργκερκάτι, συνέχισε τις καταστροφικές αλλαγές, και θα δεις αν μείνει κανένας στο τέλος.