Οι άνθρωποι φεύγουν επειδή νιώθουν φυλακισμένοι και επειδή κανείς δεν τους ρώτησε αν θέλουν να μείνουν. Οι άνθρωποι φεύγουν επειδή τους χρειάστηκες, αλλά δεν τους χρειάστηκες αρκετά. Οι άνθρωποι φεύγουν, γιατί αν δεν έφευγαν, θα έμεναν, και αυτό είναι χειρότερο από το να φύγουν. Οι άνθρωποι φεύγουν για να μη χρειαστεί να τους πεις την αλήθεια και τους πληγώσεις με δεδομένα. Οι άνθρωποι φεύγουν για να πάρουν εκείνοι το φταίξιμο και όχι εσύ που δεν ήσουν αρκετά δυνατός να τους αντιμετωπίσεις. Οι άνθρωποι φεύγουν γιατί είναι στη φύση τους, ή απλά αυτό λένε στον εαυτό τους για να φύγουν. Οι άνθρωποι φεύγουν γιατί εσύ το ζήτησες εκείνο το βράδυ στον ύπνο σου, κι εκείνοι ήταν δίπλα σου και άκουσαν τα όνειρά σου. Οι άνθρωποι φεύγουν για να μην τα μετατρέψουν σε εφιάλτες. Οι άνθρωποι φεύγουν για να σιγουρέψουν πως είσαι καλά και δεν θα σε καταστρέψουν ποτέ με την τελειότητά τους. Οι άνθρωποι φεύγουν για να σε πονέσουν και να καταλάβεις πως ο πόνος είναι που σε έσωσε. Οι άνθρωποι φεύγουν για την στιγμή που δεν πρόσεξες, αλλά σε εκείνους άλλαξε ολόκληρη η ζωή. Οι άνθρωποι φεύγουν γιατί τα γεγονότα μαζεύτηκαν και το μαχαίρι δεν χώραγε στην τεράστια καρδιά τους. Οι άνθρωποι φεύγουν γιατί τα χάπια απλά τους κοίμισαν και ποτέ δεν τους έκαναν το κακό που συνέχεια ψάχνουν. Οι άνθρωποι φεύγουν γιατί δεν υπάρχουν τραγούδια που άγγιξαν την ψυχή τους και είναι τραγωδία να μην υπάρχει οικεία μελωδία κάπου, σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι άνθρωποι φεύγουν γιατί προσπάθησαν, αλλά εσύ δεν ήσουν εκεί να τους δεις, οπότε βαρέθηκαν. Οι άνθρωποι φεύγουν για να τους κυνηγήσεις και συνεχίζουν το παιχνίδι μέχρι να κουραστείς, για να συνειδητοποιήσεις πως δεν ήθελαν να πας από πίσω τους, αλλά να τρέξεις προς την άλλη κατεύθυνση. Οι άνθρωποι φεύγουν γιατί έχουν τα μέσα, τους λόγους, τις ιστορίες, τα όνειρα και τις ευχές. Οι άνθρωποι φεύγουν γιατί αν δεν φύγουν δεν θα νιώσουν ποτέ άνθρωποι. Οι άνθρωποι φεύγουν γιατί τα φανάρια έχουν τρία χρώματα και ένα από αυτά τους το επιτρέπει. Οι άνθρωποι φεύγουν γιατί για καιρό απλά έμεναν και εσύ δεν καταλάβαινες τα απαλά χτυπήματα στη πόρτα. Οι άνθρωποι φεύγουν γιατί στο κάτω-κάτω δεν υποσχέθηκαν ποτέ το αντίθετο.

Η ώρα σε λίγο θα πάει πέντε, έξι, εφτά. Θα περάσει η ώρα, γιατί η ώρα πάντα περνάει. Θα περάσουν και οι μέρες, γιατί η μέρες φεύγουν όλες μαζί και όχι μία-μία. Μετά θα αλλάξει η ρουτίνα, θα αλλάξει ο καιρός, θα αλλάξουν οι τρόποι σκέψεις, οι ανασφάλειες. Μερικά πράγματα που σε σκοτώνουν θα μείνουν ίδια. Θα αρχίσει πάλι το μέτρημα μερών. Θα γνωρίζεις την ακριβή ημερομηνία της ημέρας γιατί η επόμενη εβδομάδα είναι σημαντική, ή καθόλου. Θα υπάρχουν βροχές, λίγος ήλιος, η έκπληξη πως πάλι πέρασε ο καιρός. Δεν θα νιώσεις τίποτα, δεν θα το προσπαθήσεις καν. Ίσως ο χρόνος περάσει γρηγορότερα, ίσως αρχίσει να κυλάει τόσο αργά, που στο τέλος πέρασε αμέσως. Θα προσπαθήσεις να αποφύγεις μερικά πράγματα, αυτά με τη σειρά τους θα έρθουν κατευθείαν επάνω τους σαν να τα ζήτησες. Αν είσαι τυχερός κάτι θα λάμψει, αλλά συνήθως δεν γίνεται αυτό. Θα αρχίσουν πάλι τα μαχαίρια στο στομάχι, καρδιά, ψυχή, ύπαρξη (δεν σταμάτησαν ποτέ). Θα κουλουριαστείς, γιατί κι αυτό ρουτίνα είναι. Θα απλωθείς γιατί πρέπει να γίνεις ελαστικός και θα ξαναρχίσεις τις μαχαιριές στο στομάχι, καρδιά, ψυχή, ύπαρξη. Δεν θα σου φωνάξει κανένας να σταματήσεις. Δεν θα περιμένεις ποτέ κανέναν να στο φωνάξει. Θα μαλώσεις με τον εαυτό σου και ένας από τους δύο θα νικήσει, αλλά και ο σωστός, πάλι λάθος θα είναι. Θα ουρλιάξεις, θα βγάλεις τον σκασμό, θα φωνάξεις, θα σταματήσεις, θα μιλήσεις, θα σου κλείσουν εκείνοι το στόμα πάνω στη στιγμή που βρήκες ακριβώς πως να περιγράψεις τον πόνο. Θα σταματήσεις να ενδιαφέρεσαι, θα αρχίσει πάλι ο ίδιος κύκλος. Θα σου προτείνουν να αρχίσεις να ανοίγεσαι γιατί τόσο κλειστός χαρακτήρας ποτέ δεν οδήγησε κανέναν σε καλό. Δεν θα τους πεις πως στον γκρεμό σκοπεύεις να καταλήξεις, εκείνοι θα νομίσουν πως πήρες τη συμβουλή τους και θα τη χρησιμοποιήσεις (επειδή πάντα είναι τόσο εύκολο). Θα σε ξεχάσουν, θα κάνεις πως τους ξεχνάς, αλλά θα τους θυμάσαι πάντα. Θα κάνουν εκείνοι πως σε θυμούνται, θα τους δεχτείς, μετά πάλι θα σε ξεχάσουν. Αν βαρέθηκες, δεν πειράζει, θα συνηθίσεις.