Ελεεινή σύνταξη, λόγω πολλών συναισθημάτων. Xcuse me.

ΕΚΕΙΝΗ Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ποιος πραγματικά είσαι και τι συμβαίνει αλήθεια γύρω σου, με τους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι και επικοινωνείς; Yeah, it sucks. Big time. Όχι ότι είναι χειρότερο από την ουσία που συνειδητοποίησες, ή την πραγματικότητα που βρήκε τρόπο να μπει μέσα στην φουσκάλα σου, αλλά τέλος πάντων. Και δεν θα με πείραζε αν η φουσκάλα μου ήταν η Ουτοπία η ίδια, αλλά ξέρεις, η φουσκάλα μου είναι το ίδιο ελεεινή με την ζωή που έχω, όχι με την καταστροφική έννοια, αλλά περισσότερο με την άλλη, την δικιά μου, που εσύ θα βρεις παιδιάστικη και εγώ το τέλος του (δικού μου, πάντα) κόσμου. Δεν είμαι σίγουρη αν όντως όλα γίνονται για κάποιον συγκεκριμένο λόγο, όπως λένε, αλλά αν τα πράγματα είναι έτσι, τότε η δικιά μου τελική στάση που όλα θα έρθουν να συγκεντρωθούν, θα είναι μια πολύ χάλια στιγμή για να περάσω. Αλλά επειδή είμαι χαρούμενος άνθρωπος και βλέπω τα πράγματα με καλό μάτι (χαχαχα, ωραία, το επόμενο βήμα είναι να κάνω stand-up comedy), νομίζω πως λίγες ακόμα μαλακίες να συμβούν, θα έχω πολύυυ υλικό για το blog. Άτυχοι όσοι το διαβάζετε, μεν, τυχερή που δεν θα έχω ζωή και θα μένω όλη μέρα μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή, δε.

Δεν θέλω να φανώ αχάριστη. Πραγματικά, προσπαθώ να μην το κάνω. Και ίσως να είμαι χειρότερη από αυτό που κατάλαβα πως είμαι. Και ίσως να έχω την χειρότερη προσωπικότητα, χαρακτήρα και κλίμακα που ενδιαφέρομαι για κάτι στον κόσμο. Ίσως να έπρεπε να βάλω off στην οντότητά μου καιρό τώρα, και να σας αφήσω όλους μόνους σας και στα πάρτη που θα κάνετε χωρίς εμένα (για εμένα, αλλά είναι άλλο θέμα αυτό). Ίσως απλά να σκέφτομαι πάλι τα πράγματα κάτω τον μεγεθυντικό φακό και το κάτι να το έκανα ΚΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΤΙ, όπως κάνω συνήθως. Αλλά δεν είμαι τόσο παρανοϊκή, αλήθεια λέω. Κάπου υπάρχει η αλήθεια σε όσα κατάλαβα, ναι; Ναι.

Ίσως να έπρεπε να κάνω μεγαλύτερο κείμενο για όσα νιώθω αυτή τη στιγμή, αλλά πέρα του ότι δεν ενδιαφέρει κανέναν, το rant αυτή τη στιγμή θα ήταν χειρότερο από ότι θέλω. Ειδικά αφού έχει να κάνει με εμένα και όχι εσένα (ηρέμησε, δεν φταις εσύ σε τίποτα, μπορείς να σταματήσεις να φέρνεις αναμνήσεις από το παρελθόν στο μυαλό σου, για το τι μου είπες/ έκανες. Ή στην συγκεκριμένη περίπτωση τι δεν είπες και τι δεν έκανες). Well, thing is, I’m such a whiny bitch. Δεν ξέρω ποιον μισώ περισσότερο αυτή τη στιγμή, εμένα ή εσένα.