“MUCH OF MY LIFE HAD BEEN devoted to trying not to cry in front of people who loved me, so I knew what Augustus was doing. You clench your teeth. You look up. You tell yourself that if they see you cry, it will hurt them, and you will be nothing but a sadness in their lives, and you must not become a mere sadness, so you will not cry, and you say all of this to yourself while looking up at the ceiling, and then you swallow even though your throat does not want to close and you look at the person who loves you and smile.”

Ξεχάσανε να αναφέρουν την πιθανότητα που δεν έχεις να χαμογελάσεις σε κάποιον που σε αγαπάει, είτε επειδή κανένας δεν βρέθηκε ποτέ στη συγκεκριμένη θέση, ή ήταν δική σου επιλογή εξαρχής. Και δεν θέλω να είμαι εκείνο το άτομο που παίρνει οποιαδήποτε κατάσταση και την μετατρέπει στην χειρότερη (άσχετο ότι είμαι ακριβώς αυτή), αλλά μερικά πράγματα χρειάζονται περισσότερη εμβάθυνση από άλλα.

Καμία παραπάνω ανάλυση όμως. Not up to me.


Καλό μήνα.