Two important things(!)

➔ Παρακολουθώ σκηνές από διάφορες ταινίες ή σειρές, από εκείνες που πριν πέσει ο τίτλος, βλέπεις ένα “Based In A Real Life Story”, όπου υπάρχει ένα κινητό με εκείνον που θα πατήσει οποιοδήποτε κουμπί, οποιασδήποτε λειτουργίας (συνήθως με αυτή τη κίνηση θα ενεργοποιηθεί κάποια βόμβα μεγαλύτερη και από το αυτοκίνητο που χρειάστηκε να μεταφερθεί), έχοντας ως αποτέλεσμα να ακουστεί το χαρακτηριστικό μπιπ, ακόμα και δέκα τετράγωνα πιο κάτω. Πιθανόν αυτό θα γίνει για να γίνει αντιληπτό από τον τύπο που έχει προηγουμένως περάσει από την Αποκάλυψη, έχει ανέβει στο Έβερεστ, έχει πέσει από την υψηλότερη κορυφή του, και ύστερα, στους πρόποδες του βουνού, τον βρήκαν Ζουλού ∙ οι Ζουλού τον βίασαν, του είπαν να φάει το δεξί του πόδι και εκείνος τους άκουσε, τον ανάγκασαν να μπει στο στομάχι ενός δράκου και να τον σκοτώσει μόνο με δύο κουτάλια, όσο εκείνος σιγοκαίεται πάνω από μια αρμενική φωτιά. Αμέσως μετά, ο ίδιος ήρωας έχει μπει κρυφά σε ένα αεροπλάνο που έρχεται από την Καλαμάτα (κατάφερε να το σκάσει καβαλικεύοντας μία κότα), με προορισμό την Ισπανία, που στην πραγματικότητα όμως πηγαίνει στην Αμερική, όπου και αποβιβάζεται (ας μην ξεχάσουμε ότι το Hollywood βρίσκετα στο Los Angeles). Όταν όμως πατάει US έδαφος, η CIA, το FBI, η NSA και οι Μυστικές Υπηρεσίες αναγκάζονται να τον συλλάβουν γιατί πριν ξεκινήσει για όλα αυτά, έμαθαν πως άφησε το μάτι της κουζίνας ανοιχτό. Με το που το σκάει όμως από την φυλακή υψηλής ασφάλειας, μαθαίνει πως χρειάζεται να σώσει επίσης την μικρή πόλη του, που δεν βρίσκεται καν στον χάρτη, αλλά έχει συναισθηματική αξία για εκείνον και το παπαγαλάκι του. Ο συγκεκριμένος ήχος (το μπιπ) θέλει να δείξει στον θεατή ότι έχουμε να κάνουμε με αληθινό κινητό και πως μπορεί η πίτσα που έφαγε ο ήρωας λίγο πριν τον πιάσουν αιχμάλωτο οι Ζουλού, ήταν από μεμβράνη γυμνοσάλιαγκα, μερικά πράγματα όμως έχουν καθαρή αξία (πχ, η καθιερωμένη διαφήμιση της Motorola που δείχνει πως είτε είσαι πεντάχρονο, σκύλος, κλέφτης, ήρωας ή ο περιπτεράς, θα έχεις το ίδιο ακριβώς μοντέλο). Μέσα σε όλα αυτά, παραμένει η ιστορία να είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα.

➔ Έχω βάλει στο μάτι το τελευταίο κρουασάν πάνω στο τραπέζι της κουζίνας και επειδή δεν έχω φάει κανένα από τα προηγούμενα που αγόρασε η αγαπητή μητέρα, πιστεύω πως το σπίτι δεν κατοικείτε από πιθήκους, και θα έχουν την κοινή λογική να μου το αφήσουν. Δεν περνάει πεντάλεπτο που πάω στο δωμάτιο μου και με το που γυρίζω στην κουζίνα, το κρουασάν έχει εξαφανιστεί, φαγωθεί και το περιτύλιγμα είναι ήδη πεταμένο στον κάδο, με συνολικό χρόνο των παραπάνω κινήσεων λιγότερο από δύο λεπτά. Την ίδια ημέρα, το ίντερνετ κόβεται και επειδή είναι συνηθισμένο φαινόμενο, φωνάζω στον αδερφό μου να κάνει μια επανεκκίνηση στο modem, για να ξεκολλήσει το σύστημα. Εξακόσες είκοσι ημέρες αργότερα, ακόμα δεν το έχει κάνει. Όταν του το υπενθυμίζω, ουρλιάζει πως το άκουσε και θα το κάνει. Δεν αναφέρω το κρουασάν. Αλλά θα το θυμάμαι.